Produkt uboczny za pół roku będzie odpadem
„Milczące” uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny wygasa po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o odpadach, a więc wygasa 1 marca 2019 r.
Ustawa ta została ogłoszona 14.08.2018 r. w Dz. U. poz. 1564 i wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, a więc 29 sierpnia 2018 r. wchodzą w życie m.in. zmieniony ust. 4 i dodane ust. 4a–4f w art. 11 UO2, które brzmią:
4. Uznanie albo odmowa uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następuje w drodze decyzji marszałka województwa wydawanej po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce wytwarzania tego przedmiotu lub tej substancji.
4a. Decyzję o uznaniu przedmiotu lub substancji za produkt uboczny wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.
4b. Przed wydaniem opinii, o której mowa w ust. 4, wojewódzki inspektor ochrony środowiska może przeprowadzić kontrolę w zakresie objętym zgłoszeniem, o którym mowa w ust. 2.
4c. W kontroli, o której mowa w ust. 4b, może uczestniczyć marszałek województwa, o którym mowa w ust. 1.
4d. W przypadku negatywnej opinii wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska marszałek województwa wydaje decyzję o odmowie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny.
4e. Kontrola, o której mowa w ust. 4b, wstrzymuje bieg terminu do wydania opinii, o której mowa w ust. 4.
4f. W przypadku dokonywania zmian w procesie produkcyjnym, w którym powstają przedmiot lub substancja uznane za produkt uboczny, lub w procesie, w którym są one wykorzystywane, wytwórca przedmiotu lub substancji jest obowiązany do dokonania nowego zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny. Przepisy ust. 2–4e stosuje się.
Natomiast pozostałe przepisy art. 10, 11 i 13 UO2 dotyczące warunków i zgłoszenia pozostały bez zmian:
Art. 10. Przedmiot lub substancja, powstające w wyniku procesu produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkcja, mogą być uznane za produkt uboczny, niebędący odpadem, jeżeli są łącznie spełnione następujące warunki:
1) dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;
2) przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego przetwarzania, innego niż normalna praktyka przemysłowa;
3) dany przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu produkcyjnego;
4) dana substancja lub przedmiot spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym prawne, w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi, dla określonego wykorzystania tych substancji lub przedmiotów i wykorzystanie takie nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań na środowisko, życie lub zdrowie ludzi.Art. 11. 1. Wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa właściwemu ze względu na miejsce ich wytwarzania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny.
2. Zgłoszenie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny zawiera:
1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;
2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
3) określenie miejsca wytwarzania przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt uboczny;
4) wskazanie przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt uboczny oraz ich masy;
5) opis procesu produkcyjnego, w którym powstaje przedmiot lub substancja, i procesu, w którym zostaną one wykorzystane.
3. Do zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny dołącza się dowody potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 10, oraz szczegółowych wymagań, o ile zostały określone. Dowodami mogą być w szczególności umowy potwierdzające wykorzystanie przedmiotu lub substancji do określonych celów lub potwierdzające właściwości przedmiotu lub substancji wyniki badań, wykonanych przez laboratoria, o których mowa w art. 147a POŚ.5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do materiałów paszowych określonych w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie art. 24 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz
Art. 13. 1. Zakazuje się łącznego magazynowania produktów ubocznych i odpadów, a także magazynowania produktów ubocznych w miejscach przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.
2. Substancje lub przedmioty, które przestały spełniać warunki i wymagania, o których mowa w art. 10 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 6, są odpadami.
Dla dotychczas zgłoszonych produktów ubocznych na podstawie art. 10 i 11 UO2 należy ponownie dokonać zgłoszenia w celu uzyskania decyzji, gdyż przepisy przejściowe ustawy zmieniającej stanowią, że dotychczasowe „milczące” uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny wygasa po upływie 6 miesięcy od dnia jej wejścia w życie. W przypadku nieuzyskania decyzji (pozytywnej), od 1 marca 2019 r. będą to odpady, a nie produkt uboczny, a więc m.in.:
– na ich wytwarzanie może być wymagane pozwolenie,
– wymagane jest prowadzenie ewidencji odpadowej (KEO, KPO),
– wymagane jest zezwolenie na ich zbieranie i przetwarzanie (przed może być wymagana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach),
– wymagane są sprawozdania odpadowe dotyczące wytwarzania, zbierania, przetwarzania,
a po wejściu w życie kolejnej zmiany UO2 (przez ustawę z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw) wymagane będzie także:
– ograniczenie okresu magazynowania z 3 do 1 roku,
– wykonanie operatu pożarowego,
– ustanowienie zabezpieczenia roszczeń i prowadzenie monitoringu wizyjnego (kamer) miejsc magazynowania przez zbierających i przetwarzających takie odpady.
Podstawa prawna
[1] Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (UO2) (Dz. U. z 2018 r. poz. 992, z późn. zm.)
[2] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (POŚ) (Dz. U. z 2018 r. poz. 799, z późn. zm.)
[3] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylające dyrektywę Rady 79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG, 83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji 2004/217/WE
[4] Rozporządzenie Komisji (UE) nr 68/2013 z dnia 16 stycznia 2013 r. w sprawie katalogu materiałów paszowych
Tematy powiązane
Zbieranie i przetwarzanie odpadów z monitoringiem i zabezpieczeniem roszczeń
Trociny to produkt uboczny czy odpad?
Import biomasy w celu poddania jej termicznemu przekształceniu – interpretacja MŚ
Otręby – produkt uboczny
Nowości | 10 komentarzy »
Tagi: BDO, magazynowanie, monitoring, odpady, operat pożarowy, produkt uboczny, przetwarzanie, zabezpieczenie roszczeń, zbieranie, zezwolenie
Witam, Czy prowadzenie monitoringu wizyjnego będzie obowiązkowe dla każdego kto magazynuje odpady? Czy tylko w przypadku prowadzenia przetwarzania lub/i zbierania odpadów? Wątpliwość budzi zapis proponowanego Art. 25 ust 6a gdzie po przecinku zapisano „…,prowadzący magazynowanie odpadów”. Jak Pani sądzi?
Asia (1), monitoring wizyjny (kamery) moim zdaniem nie będzie dotyczyć wg nowego art. 25 ust. 6a UO2 wszystkich magazynujących odpady, a jedynie tych, którzy muszą mieć zezwolenie na zbieranie lub przetwarzanie odpadów. Tak więc nie będzie dotyczyć:
– zbierającego i przetwarzającego zwolnionego z obowiązku posiadania zezwolenia na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1-3 i 5-11 UO2,
– przetwarzającego odpady, który musi mieć zezwolenie, ale nie magazynuje przyjętych do przetwarzania odpadów.
Witam,
Czy może Pani uściślić zapis; „przetwarzającego odpady, który musi mieć zezwolenie, ale nie magazynuje przyjętych do przetwarzania odpadów”. Czy chodzi o pośrednika w obrocie odpadami?
Kasia (3), może być przypadek, że przyjęte w zakładzie odpady do przetwarzania nie są magazynowane w tym zakładzie, lecz wprost z transportu kierowane są do instalacji do przetworzenia. W takim przypadku nie ma w zakładzie miejsca magazynowania przyjętych odpadów, a więc nie będzie też obowiązku od 22.02.2019 r. prowadzenia monitoringu wizyjnego miejsca magazynowania, bo takiego miejsca nie będzie.
Ciekawi mnie okres przejściowy dotyczący wystąpienia z wnioskiem o zmianę posiadanych decyzji. W przypadku pozwoleń zintegrowanych mowa jest o 1 roku od wejścia ustawy w życie, a w przypadku zezwoleń mowa jest o 12 miesiącach od dnia wejścia w życie ustawy. Dla mnie jako laika jest to ten sam termin czyli 4 września 2019 r., ale mam wrażenie, ze mogę się mylić.
Agnieszka (5), jeżeli chodzi o przepisy przejściowe art. 10 i 14 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1592), to wyznaczają ten sam termin na złożenie wniosku o zmianę pozwolenia zintegrowanego w zakresie gospodarowania odpadam oraz wniosku o zmianę zezwolenia na zbieranie czy przetwarzanie odpadów. Ustawa wchodzi w życie 5.09.2018 r., a więc wnioski te muszą być złożone w terminie 1 roku (art. 10) i w terminie 12 miesięcy (art. 14) od wejścia jej w życie tj. do 5.09.2019 r.
Chyba wynika to z pośpiechu legislacyjnego, że różnie terminy są opisane, bo pierwotnie dla pozwolenia zintegrowanego termin ten był „dwa lata” i skracając go zmienili na „1 rok” nie patrząc, że w innym miejscu jest „12 miesięcy”.
Nowa wersja z 28.11.2018 r. projektu rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie wizyjnego systemu kontroli miejsca magazynowania lub składowania odpadów
Wg uzasadnienia do projektu rozporządzenia (z 18.01.2019 r.) monitoring wizyjny magazynowanych odpadów wymagających zezwolenia na zbieranie lub przetwarzanie będzie dotyczył podglądu obrazu na żywo wyłącznie odpadów palnych wymienionych w § 3 ust. 1 projektu rozporządzenia, natomiast utrwalony obraz przechowywany na elektronicznym nośniku informacji będzie dotyczył wszystkich rodzajów odpadów.
Od 6.09.2019 r. nie jest już wymagana decyzja marszałka województwa o uznaniu za produkt uboczny (tak jak dotychczas w przypadku materiałów paszowych) w przypadku „produktów przetworzenia drewna takich jak kora, strużyny, odziomki pomanipulacyjne, wałki połuszczarskie, trociny, wióry, zrębki, zrzyny, szczapy i inne pochodzące z przetworzenia tych produktów, w tym brykiety i pelety, stanowiących mechanicznie przetworzony naturalny surowiec drzewny niezawierający jakichkolwiek innych substancji”. Wynika o ze zmiany art. 11 ust. 5 ustawy o odpadach przez ustawę zmieniającą.
Jednak 4 warunki z art. 10 ustawy o odpadach muszą być spełnione.
Czy według nowych przepisów możemy kupić od producenta mebli trociny jako produkt uboczny, przetworzyć go na pellet bez zezwolenia na odbiór i przetwarzanie odpadów jeśli spełnia te 4 warunki?
Jeśli obecnie są sprzedawane jako odpad o nr. 03 01 05. I kto kontroluje te 4 warunki?