Dotrzymanie standardów LZO
Pytanie: Chciałbym zapytać Panią, czy nie dysponuje interpretacją/danymi rzeczywistymi w postaci pozwolenia itp, które pokazywałyby praktyczne zastosowanie par. 39 rozporządzenia w sprawie standardów emisyjnych:
§ 39. 1. Standardy emisyjne LZO, o których mowa w § 33, z instalacji, w której prowadzi się dwa lub więcej procesów wymienionych w załączniku nr 7 do rozporządzenia, uznaje się za dotrzymane, jeżeli wielkość emisji LZO wprowadzanych do powietrza łącznie z tych procesów jest nie większa niż łączna wielkość emisji LZO, jaka następowałaby w przypadku dotrzymywania standardów emisyjnych.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do LZO, o których mowa w § 36.
Czy w praktyce należy rozumieć przez to, że gdyby do jednego emitora były podłączone np. kabina malarska oraz kabina suszarnicza, w obu jednocześnie trwają właściwe procesy (nakładanie powłoki i jej dalsze suszenie) – to jako standard emisyjny dla tego emitora można/należy przyjąć standard emisyjny będący średnią ważoną względem natężeń strumieni gazów odlotowych z poszczególnych źródeł (nakładania i suszenia)?
Przy czym jest też pytanie czy to są dwa różne procesy, w tabeli 1 załącznika 8 poz 11 są to raczej dwie operacje w ramach procesu powlekania, ale mają one odrębne standardy.
Intencją par. 39 jest chyba danie szansy na kompensację przekroczenia w jednym ze standardów – przez niewypełnienie drugiego. Jest to korzystne dla zakładu w porównaniu do sytuacji w której bez tego zapisu obowiązywałby pomiar standardów przed emitorem po każdym ze źródeł.
W tym samym obszarze – jak rozumieć praktycznie objaśnienie nr 4 do cyt. tabeli:
4) W przypadku wtórnego wykorzystania LZO S1 wynosi 150 mg/m3u.
Czy chodzi o odzysk LZO poprzez urządzenie redukcyjne i wprowadzenie go z powrotem do procesu malowania ? Czy zapis tego objaśnienia dałoby się wykorzystać w następującym układzie: malowanie i suszenie z redukcją LZO lub bez, natomiast odzysk LZO w procesie mycia wyposażenia poprzez późniejszą destylację zanieczyszczonego rozpuszczalnika i ponowne wykorzystanie go do mycia ?
Oraz – jaki standard przyjąć dla operacji czyszczenia wyposażenia w przypadku gdy zużycie LZO większe niż 15 Mg/rok i standardy dla nakładania oraz suszenia są różne ? [R.B.]
Odpowiedź: Dla procesu „Inny rodzaj powlekania …” określonego w lp. 11 tabeli 1 załącznika nr 8 do rozporządzenia [2] dla zużycia LZO > 15 Mg/rok standard wynosi:
– dla emisji zorganizowanej:
– dla operacji nakładania powłoki S1 = 75 mg/m3u
– dla operacji suszenia S1 = 50 mg/m3u
– dla emisji niezorganizowanej S2 = 20 %.
Wg telefonicznych wyjaśnień MŚ (może to był rok 2006?) dotyczących przepisu z § 42 poprzedniego rozporządzenia, a znajdującego się w § 39 obecnie obowiązującego rozporządzenia [2], przepis dotyczący uznania dotrzymania standardów dla kilku procesów można też stosować do kilku operacji (nakładanie powłoki i suszenie) w jednym procesie (powlekanie). Jako uzasadnienie takiego stanowiska podano wówczas: „jeżeli wolno więcej, to wolno też mniej”.
Moim zdaniem można więc dla wspólnego emitora przyjąć standard emisyjny S1 będący średnią ważoną względem natężeń strumieni gazów odlotowych z nakładania powłoki i suszenia, albo zastosować wyliczenie łącznej emisji w kg/h i Mg/rok wykazującej spełnienie warunku tego przepisu.
Należy jednak zauważyć, że § 39 rozporządzenia [2] nie mówi o dotrzymaniu wyłącznie standardu S1, więc należy ten przepis każdorazowo analizować indywidualnie w zależności od danej sytuacji.
Jeżeli chodzi o przyjęcie wyższego standardu S1 w przypadku wtórnego wykorzystania LZO, to zgodnie z dyrektywą [3] dla „innego powlekania …” jest objaśnienie ale dotyczące jedynie powlekania tkanin:
4) W przypadku urządzeń do powlekania tkanin, które stosują techniki pozwalające na wtórne wykorzystanie odzyskanych rozpuszczalników, wartość dopuszczalna stosowana do procesów nakładania powłok i suszenia razem wziętych wynosi 150.
Z powyższego wynika, że w lp. 11 tabeli 1 załącznika nr 8 do rozporządzenia [2] zamiast błędnie podanego odnośnika nr 4 powinien być podany odnośnik nr 6, którego objaśnienie w załączniku nr 8 do rozporządzenia [2] brzmi:
6) W przypadku wtórnego wykorzystania LZO w procesie powlekania tkanin, S1 wynosi 150 mg/m3u i obejmuje nakładanie powłok i suszenie.
Przy czym rozporządzenie [2] nie precyzuje, co rozumieć przez wtórne wykorzystanie LZO, ale wg art. 3 pkt 26 dyrektywy [3]:
26) „wtórne wykorzystanie rozpuszczalników organicznych”: oznacza wykorzystanie rozpuszczalników organicznych odzyskanych z urządzenia do wszelkich celów technicznych lub komercyjnych, łącznie z wykorzystaniem jako paliwa, lecz z wyłączeniem końcowego usuwania takich odzyskanych rozpuszczalników organicznych jako odpadu
Tyle przepisy, ale nie umiem na ich podstawie powiedzieć, czy prowadząc odzysk LZO w procesie mycia wyposażenia (poprzez późniejszą destylację zanieczyszczonego rozpuszczalnika i ponowne wykorzystanie go do mycia):
– można stosować S1 = 150 mg/m3u?
– można stosować S1 = 150 mg/m3u do każdego „innego powlekania …” (tak jak jest w rozporządzeniu [2]) czy wyłącznie dla powlekania tkanin (tak jak jest w dyrektywie [3])?
– można stosować S1 = 150 mg/m3u niezależnie od ilości LZO przeznaczonego do wtórnego wykorzystania?
Jeżeli LZO z czyszczenia wyposażenia stosowanego w procesie powlekania nie są emitowane do powietrza łącznie z LZO z malowania i suszenia, to podlegają standardowi S2 = 20 % w przypadku emisji niezorganizowanej lub traktowanej wg § 33 ust. 4 i 5 rozporządzenia [2] jako niezorganizowana (wentylacja grawitacyjna, mechaniczna wentylacja ogólna).
Jeżeli LZO z czyszczenia wyposażenia są emitowane do powietrza łącznie z LZO z malowania i suszenia, to podlegają standardom S1 jak dla malowania i suszenia, z tym że wg odpowiedzi KE na pytania MŚ, emisja z czyszczenia wyposażenia powinna być uwzględniona jak najdokładniej do każdej czynności objętej standardem LZO:
Dyrektywa przewiduje, że czyszczenie wyposażenia należy uznać za element czynności. W przypadkach, gdy urządzenia czyszczące wykorzystywane są w różnych czynnościach, wkład rozpuszczalników oraz emisje związane z czyszczeniem należy przypisać jak najdokładniej do każdej z tych czynności.
W tym celu konieczne mogą być obliczenia, pomiary lub inne metody oceny.
Jeżeli dokładne określenie tych wartości nie jest możliwe, należy przyjąć „najgorszy scenariusz”. Do właściwych władz należy ocena metod stosowanych każdorazowo do takiego przypisywania emisji do poszczególnych czynności.
Podstawa prawna
[1] Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (POŚ) – Dz. U. Nr 25/2008 r., poz. 150, ze zm.
[2] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji – Dz. U. Nr 95/2011 r., poz. 558 – rozdział 6, załącznik nr 7, 8 i 9
[3] Dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach – Dz. U. L 85/1999 r., str. 1, ze zm.
Tematy powiązane
Pomiary emisji LZO
Standardy emisyjne – nowe rozporządzenie
LZO – standardy emisyjne
Niezorganizowana emisja LZO
Odpowiedzi Komisji Europejskiej na pytania MŚ dotyczące interpretacji dyrektywy 1999/13/WE
Pytania i odpowiedzi | 3 komentarze »
Tagi: czyszczenie, LZO, powlekanie, standardy, wyposażenie
Analogiczny przepis jak w obecnym § 39 rozporządzenia [2] zawarty jest w § 47 projektu (z 24.10.2012 r.) rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów
Od 22.11.2014 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów – Dz. U. z 2014 r. poz. 1546 + sprostowanie do LZO – Dz. U. z 2014 r. poz. 1631
Przepis zawarty w § 39 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 kwietnia 2011 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 95/2011 r., poz. 55) obecnie w rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1546) – zawarty jest w § 36.