Nowe rozporządzenie w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. Nr 16/2010 r., poz. 87) znacznie zaostrzyło średnioroczne normy nie tylko dla metali ciężkich: arsenu, kadmu i niklu, ale również dla dwutlenku siarki. Z tą jednak różnicą, że obniżone średnioroczne wartości odniesienia dla SO2 z 30 μg/m³ na 20 μg/m³ obowiązują już od 3 lutego 2010 r. Tak więc zrównano tę normę z średniorocznym dopuszczalnym poziomem dla SO2 (określonym w załączniku nr 1 do rozporządzenia – Dz. U. Nr 47/2008 r., poz. 281), ale obejmuje inny zakres, gdyż:

• średnioroczne wartości odniesienia dla SO2… są normą jakości powietrza na terenu całego kraju (również obszarów parków narodowych, a także obszarów ochrony uzdrowiskowej)
• średnioroczne poziomy dopuszczalne dla SO2
  … są standardem jakości powietrza i to jedynie ze względu na ochronę roślin

Wynika z tego, że wartości odniesienia normują jakość powietrza na obszarze większym niż poziomy dopuszczalne określone wg unijnej dyrektywy 2008/50/WE (CAFE).

Pomiary

Dyrektywa CAFE średnioroczną normę jakości powietrza ze względu na SO2 określa jedynie dla roślinności na obszarach poza obszarami miejskimi. Dla monitorowania średniorocznego stężenia SO2 w powietrzu  dyrektywa CAFE wymaga lokalizacji punktów pomiarowych na obszarach oddalonych od terenów zabudowanych w odległości ponad 20 km od aglomeracji lub ponad 5 km od innych obszarów zabudowanych, instalacji przemysłowych lub autostrad, lub głównych dróg o natężeniu ruchu przekraczającym 50 000 samochodów dziennie, co oznacza, że punkt pomiarowy musi być zlokalizowany w taki sposób, aby badane powietrze było reprezentatywne dla jakości powietrza na otaczającym obszarze nie mniejszym niż 1 000 km².

Poziomy dopuszczalne – brak doprecyzowania

Metodyka referencyjna do obliczeń rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu (wg załącznika nr 3 do rozporządzenia – Dz. U. Nr 16/2010 r., poz. 87) wymusza sprawdzenie, czy nieprzekraczane są normy określone: wartościami odniesienia i poziomami dopuszczalnymi. Poziomy dopuszczalne dla średniorocznych stężeń SO2 są określone jedynie ze względu na ochronę roślin, ale w przepisach krajowych nie jest doprecyzowane, który obszar roślinności jest objęty tą normą. Brak tego doprecyzowania skutkuje dowolnością interpretacji tego przepisu.

Wnioski o pozwolenie

Nie miałoby to większego znaczenia dla wydawanych pozwoleń (na emisję substancji do powietrza albo zintegrowanych) określających warunki emisji SO2 gdyby nie fakt, że to dopuszczalny poziom (a nie wartości odniesienia) jest standardem jakości powietrza, a więc standardem jakości środowiska w zakresie powietrza.

Trzeba mieć jednak na uwadze to, że w przypadku wykazania we wniosku o pozwolenie, że eksploatacja instalacji powodowałaby:

• przekroczenie standardów jakości środowiska czyli w przypadku powietrza dopuszczalnych poziomów
  • … to pozwolenie nie może być wydane (art. 186 pkt 3 POŚ)
• przekroczenie wartości odniesienia
  • … to w przypadku, gdy nie są określone standardy emisyjne i dopuszczalne poziomy, ilości substancji dopuszczonych do wprowadzania do powietrza w pozwoleniu ustala się na poziomie niepowodującym przekroczeń wartości odniesienia (art. 222 ust. 1 lit. a POŚ), czyli w pozwoleniu określa się tzw. „emisję graniczną”.

Podstawa prawna

• Prawo ochrony środowiska – Dz. U. Nr 25/2008 r., poz. 150, ze zm. (POŚ) – art. 222 ust. 1 lit. a
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu – Dz. U. Nr 16/2010 r., poz. 87
• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 marca 2008 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu – Dz. U. Nr 47/2008 r., poz. 281

Podobne tematy

Pisałam już na temat tego rozporządzenia:

• Od 3 lutego obowiązują nowe wartości odniesienia
• Wartości odniesienia – wyjaśnienia Ministerstwa w sprawie
• Dla arsenu, kadmu i niklu i ich związków od 2013 r. wartości odniesienia ostrzejsze niż poziomy docelowe dla tych metali

Skomentuj...